Uw reporter heeft te weinig van de wedstrijden gezien om de werkelijke krachtsverhoudingen in de top van onze club te beoordelen. Maar in wielertermen konden we het afgelopen clubkampioenschap tafeltennis in onze hoogste klasse vooraf als volgt duiden: Er is een kopgroep van drie man, met de namen Max, Wesley en Dennis, die zullen gaan sprinten voor de overwinning. En uit een wat grotere achtervolgende groep is ene Jesper recentelijk gedemarreerd en probeert nu met veel lef naar de kopgroep te fietsen. Jesper haalt de kopgroep net niet in. Maar laat durf zien en wil nu al de strijd met de drie koplopers aan te gaan. De tijd is misschien nog net niet rijp, maar die gaat nog wel komen, wat ik jullie brom 😎.
Topsprinter Wesley, die eigenlijk al vele jaren, dus ook nog vóór de komst van Dennis en Max bij de club, en af en toe met tussenkomst van Franky Meijer, Joeri de Wagenaar, bij de Almeerspin Clubkampioenschappen met de scepter zwaait, deed het nu gewoon wéér! Hij kan het dus ook zónder de aanmoedigingen van zijn oma, zoals ik enkele jaren geleden meemaakte 😍. Waar haalt ie dat eigenlijk vandaan? Grotere vechtlust? Betere techniek of conditie? Elke keer weer die ogenschijnlijk zelfde service met de backhand, haast onzichtbaar afwisselend top- of backspin en vermengd met een dosis gruwelijke zijspin. Na de return wordt dat soms gevolgd door een schuifballetje tussendoor óf meteen al een directe smash dan wel een opening waarbij de bal een topspin krijgt van rond de 150 omwentelingen per seconde, die eigenlijk alleen nog maar remmend geblokt kan worden, of ….. heel mischien, zoals Dennis dat vanaf een meter of 3 wel eens succesvol doet ….. door bijna horizontaal over te spinnen met alle risico’s van dien, wat Dennis trouwens in 2020 nog prima lukte. De andere concurrent, teamgenoot Max, kiest als return op de opening steevast voor de blok, en dat ging ook hem toen als relatieve nieuwkomer in 2018 nog goed af. Maar het lijkt erop dat Wesley’s spinballen dit jaar de 155 rotaties aantikken….Tja, dan wordt het zelfs voor “Blockchain Max” haast onhaalbare kaart. En komt de bal maar ietsjes te hoog terug, dan volgt er meestal al een mokersmash van Wes, waarna je als toeschouwer steeds de bekende kreet uit de tenniswereld “New Balls please!!” verwacht. Maar gek genoeg sneuvelden er relatief toch weinig balletjes.
Rond zijn 11e (!) levensjaar meldde Wesley zich bij Almeerspin, na een jaar of drie bij onze buren van Huizen te hebben gespeeld. Ik ben wel benieuwd welke trainer hem daar met het tafeltennisvirus heeft ingespoten. Maar de tweede prik, en zeker de “Booster” heeft ie vast wel later van een Almeerspinner gekregen, toen ie rond zijn 18e bij ons cluppie kwam 😂. “Laat die prikkers maar schuiven” kunnen we nu zeggen! Maar welke prikkers er in die jonge jaren van Wesley bij Almeerspin rondliepen, weet ik niet zo goed. Joost? Sander? Ja vast wel die generatie, toch? Goed gedaan mannen … Jullie vaccins hebben geholpen! Was hij altijd al zo vrolijk bij binnenkomst in de zaal? Of komt dat door het reeds wijd verspreide Almeerspin mRNA? Er wordt bij ons in elk geval altijd veel gelachen en ook best hard getraind. Daarbij zie je ook dat onze toppers zich vaak ontfermen over nieuwe en beginnende leden. (Zelfs oude linkshandige 6e klassers krijgen van tijd tot tijd een beurt ….. begrijp me goed 🤣!). Maar wel fijn dat er onderling bij onze toppers ook concurrentie is. Voor Wesley in dit geval die van Dennis en Max, waaraan trouwens ook onze subtoppers zich weer kunnen optrekken. Ons ‘Vlaggenschip’ (Team 1) is bepalend voor het spelniveau op de club, waaraan talentvolle jongelingen, maar zeker ook oudere spelers die vooruitgang willen boeken, zich kunnen optrekken.
Maar genoeg over dat ethisch gelul. We gaan nu echt naar de strijd die geleverd is, in de aanloop naar de finales. Bij de toppers, dus daar waar we de potentiële clubkampioen hoopten te vinden, waren door plaatsing en loting twee poules gecreëerd. 1) Sonny en Joost kwamen in een poule met Max en Dennis. De partij van Dennis tegen Sonny werd een zware 5-pitter, waarbij Sonny tenslotte in de 5e met 11-3 het loodje moest leggen. Knap van Sonny!! Maar er was nóg zo’n zware pot, die tussen Max en Dennis, welke pas in de 5e game met 9-11 door Dennis werd gewonnen. Dennis had blijkbaar nog wat kracht over van de pot tegen Sonny 😎. Maar het kaf was gescheiden van het koren: Max en Dennis mochten naar de ‘semi’s‘, oftewel de halve finales. 2) In de andere poule stond veelvoudig clubkampioen Wesley himself, die moest zien af te rekenen met Jesper, Sander en Geert. Wes had weinig problemen met Geert en Sander, maar had het O-zo zwaar tegen ‘coming man’. Jesper wist in vijven van de uiteindelijke clubkampioen te winnen!! Ook de strijd tussen Sander en Jesper bleek achteraf gezien eentje om in te lijsten: een Titanengevecht voor een plaats in de halve finale, waarbij Jesper met 11-5 in de 5e game aan het langste eind trok. De toeschouwers (dat wil zeggen de deelnemers zelf die eventjes niks te doen hadden) konden zich op gaan maken voor twee ‘op papier’ prachtige halve finales. In de Kantine, bij barman Rob, werden de eerste biertjes ter ontspanning van die spanning al genuttigd, vooral door de mannen die al in de verliezersronde zaten.
Intussen was er ook een ‘middengroep‘ actief met groepen spelers geformeerd op basis van hun ratings, goed voor 2e en 3e klasse niveau met daarin Rob, Marcel, Pieter, Duy, Jeffrey en Raymond. Dat was vooral voor de gezelligheid, saamhorigheid en toch ook best wel om de knikkers hier en daar. Opvallend was daar de winst van Pieter de Vries op Rob Keur. Marcel wist hier geen gebruik van te maken door zelf in de vijfde game van Rob te verliezen, naar verluidt met een dikke voorsprong… Uiteindelijk stonden Raymond vs Marcel en Jeffrey vs Rob in de halve finale. Jeffrey die erg goed stond te spelen wist Rob niet onder de duim te houden en verloor. De andere halve finale was weer een werkelijke titanenstrijd waarbij Marcel (opnieuw) in vijven gewonnen moest geven aan Raymond. Er stond een kraker op het spel tussen twee teamgenoten. Rob vloog uit de startblokken met een 2-0 voorsprong maar begon toen in te kakken. Wellicht door de twee bruine rakkers die al genuttigd waren? Desalniettemin trok hij in de vierde game aan het langste eind en wist de beker voor categorie B mee naar huis te nemen.
En tenslotte was er de laagste groep in rang, met spelers van 4e, 5e en 6e klasse niveau. Een poule van 5 man waar Stephan Walker – weer hij – zonder verlies de beker opeiste. Er zaten best zware potjes bij en er zijn vele zweetdruppels gevallen. Stephan, Feryat, Fanar, Hendrik-Jan en Theo hebben het elkaar zo lastig mogelijk gemaakt. Achter de sterke Stephan gooide Feryat de hoogste ogen. En na 18 (!) lange games kon ik zelf ook wel wat biertjes gebruiken 😂. Het werd bij de prijsuitreiking nog een gezellige afsluiting in de kantine, in aanwezigheid Almeerspin veteraan Joop de Jonge, en uiteraard wel met in acht neming van de 1,5 m afstand. Daarbij werden ook herinneringen aan de Almeerspin trip naar Estland uit 2017 weer opgerakeld ….. totdat de formele Corona gerelateerde sluitingstijd van 17:00 uur een ieder weer naar huis dreef. Met dank aan het bestuur voor de organisatie!!